Zadaniem aparatów retencyjnych jest utrzymanie efektów leczenia osiągniętych za pomocą aparatów stałych. Po zakończeniu leczenia aktywnego (z użyciem aparatu stałego), w związku ze sprężystością tkanek, zęby zwykle mają tendencję do powrotu do ich początkowego położenia. Aby doszło do utrwalenia i utrzymania wyników leczenia, konieczne jest zastosowanie różnego rodzaju aparatów retencyjnych. O czasie i rodzaju leczenia retencyjnego zawsze decyduje lekarz, indywidualnie rozpatrując rodzaj przeprowadzonego leczenia, nasilenie wady czy wiek pacjenta. W przypadku żuchwy najczęściej stosujemy retainer czyli przyklejany do zębów od strony języka cieniutki drucik. Jest on zupełnie niewidoczny i praktycznie niewyczuwalny dla pacjenta. W łuku górnym najczęściej jest to specjalna płytka lub szyna retencyjna, także prawie niewidoczna. W przypadku pacjentów przygotowywanych do leczenia protetycznego, szyna retencyjna może być jednocześnie uzupełnieniem braku zębowego, w oczekiwaniu na wgojenie implantu i wykonaniu ostatecznej pracy protetycznej.
